Prof. Dr. Frits Schoute, hoogle­­raar multimediasystemen aan de TU Delft, weet het zeker. Over vijf jaar –zo zal hij in zijn af­scheidsrede op 1 september in de volste overtuiging poneren– dobbert de eerste woonboot op de Noordzee. Omheind door een net van dobbers overigens, over de maat waarvan ruimtevaarder Wubbo Ockels en zijn broer Jan Hendrik nu al filosoferen. Vol­gens Wubbo kunnen die maar beter klein zijn, want “een grote stuctuur gaat gauw kapot.”

    Schoute neemt afscheid, om een nieuw leven te beginnen. Hij maakt, in zijn eigen woorden,

gebruik van de Vervroegd Emeri­taat Regeling (VER), om vervol­gens de grenzen van het kunnen op te zoeken. ‘Frits gaat te VER. Van telecom naar een woonboot op zee’, luidt de kop die hij  bo­ven het concept van zijn op 1 september uit te spreken rede zette. Zijn toespraak zal nou eens niet, zoals te doen gebruikelijk  in de universitaire wereld, de laatste wetenswaardigheden in het vakgebied bestrijken. “Die terugblikken zijn altijd zo saai”, vindt Schoute, “Ik heb het hoog­uit tien minuten over multimedi­asystemen en verkeersbereke­ningen, daarna lanceer ik mijn

plan voor een boot op zee.”

 Het idee is wild, erkent Schou­te, maar niettemin binnen vijf jaar haalbaar. Hij rekent op de voortschrijding der techniek en op zijn ervaring. Want zeg nou zelf, houdt hij zijn publiek straks voor, stond hij niet vaker aan de voet van ontwikkelingen die nu niet meer weg te denken zijn? “In 1977 zat ik met misschien duizend anderen op internet, toen nog ARPANET geheten. In­­middels ligt het aantal internet­gebruikers ruim boven de hon­derd miljoen. En in ’78 bouwde ik mijn draagbare computer Ja­mes, die ik een paar keer mee-

nam naar Philips om daar hard­ware problemen op te lossen. Nu heb ik mijn zoveelste laptop en velen anderen met mij.”

   Op ditzelfde internet (www.e­coboot.nl) ontvouwde hij zijn eerste ideeën over wonen op zee. In 2005 hoopt hij de ‘Ecoboot 1’ op de Noordzee te kunnen laten dobberen, een eerste probeersel voor de echte pioniers. De ‘Eco­boot 1’, een ponton van zo’n 30 bij 30 meter, moet een onderzoeksplatform op zee worden, een laboratorium waar alle mogelijke knelpunten worden opge­spoord en de eerste metingen verricht. Hoeveel energie kan er

duurzaam worden opgewekt, hoeveel is er nodig?

   “Behalve wind- en zonneëner­gie, die op zee volop voorhanden zijn, moet het ook mogelijk zijn om, door de golven te dempen, energie uit de golven op te wek­ken. De totaal  opgewekte ener­gie zal voldoende zijn om ook de scheepsschroeven te kunnen aandrijven die de boot voortbewegen, of op zijn minst op zijn plaats houden.”

   Natuurlijk kent Schoute alle bezwaren die tegen zijn initiatief zijn aan te voeren. Op zee wonen is gevaarlijk, duur, en milieuvervuilend. Voor de risico’s bij

storm (zoals omkieperen en kapot slaan) zijn volgens de hoogle­raar technische oplossingen te vinden en de investeringen zijn vooral groot in het begin, maar die betalen zich later vanzelf te­rug. Voor de bedreiging van zo’n boot voor vissen en vogels heeft hij geen oplossing, die hoopt hij via zijn beginnend netwerk (www.ecoboot.nl) te vinden.

“Over vijftig jaar wonen we ook op zee. De tijd is er rijp voor. Al eroolk over vliegveld op zee wordt gepraat, waarom dan niet over huizen, compleet met tui­nen en vijvers?”

redactie binnenland