De Noordzee ligt braak

ANNEKE HESP

 

Professor Frits Schoute was een van de eerste Nederlanders die met internet werkte. Zijn traject voerde via de ontwikkeling van internet en de laptop naar de Ecoboot. Eind vorig jaar lichtte hij zijn nieuwste denkbeelden toe op het congres De Drijvende Stad in het Waterloopkundig Laboratorium te Delft. Het publiek bestond uit overheden, wetenschappers, de bouwwereld en Woonboot Magazine.
Driekwart van de wereldbevolking woont op minder dan vijftig kilometer van de zee. Rond 2050 bewoont tachtig procent deze kust en deltagebieden. De druk om de zee te koloniseren wordt steeds groter. Zeker de Noordzee. Die ligt immers vlak bij de grote bevolkingscentra van nu. Frits Schoute heeft zijn sporen verdiend in leven met de toekomst. In 1977 liet hij al vanuit zijn studentenflat zijn proefschrift afdrukken op een printer van Harvard. Het jaar daarop bouwde hij JAMES, een voorloper van de laptop: " Die nam ik achterop de fiets mee naar Philips om daar hardware problemen op te lossen." In de negentiger jaren van de afgelopen eeuw ontwikkelde hij mee aan de WAP technologie om draadloos internetten mogelijk te maken. Zijn denkbeelden over duurzame kolonisatie van de zee geeft hij vorm in het concept van de Ecoboot. Zijn gedachten zijn te lezen in Ecoblad. Maar ook wetenschappers als Nobelprijswinnaar Gerard 't Hooft kunnen er hun mening kwijt ook al wijkt die af van de mening van de oprichter van het blad. Schoute is niet iemand die zich in zijn exploraties beperkt tot een klein kringetje wetenschappers dat er hetzelfde over denkt: hij vindt de kritische discussie juist een inspiratiebron.
Harde praktijk
"Voorlopig zitten we in het stadium van het plannen maken, de virtuele ruimte, maar dat de ecoboot er komt staat voor mij als een paal boven water," meent hij in Ecoblad. "In ons land zie ik de oude manier van ons te wapenen tegen het water met dijken en gemalen plaats maken voor een aanpak die gedeeltelijk letterlijk meegaat met het water. Woningen zullen gaan drijven: 'luctor et flotendo'. En ze gaan ook meebewegen met het water juist om de energie die erin zit te beheersen en benutten. De woeste zee en de harde winde kunnen ons tot voordeel zijn als we er technisch slim gebruik van maken. De ecoboot die ik voor ogen heb is een uitstekend platform om verschillende vormen van duurzame energie-opwekking te onderwerpen aan een harde praktijktest." Daar bij denkt Schoute aan wind en zon maar ook aan energie uit golven en de warmtecapaciteit van het zeewater.


Dempingsdeken
Hij licht toe koe hij de stappen ziet die zullen leiden tot een toekomst voor het wonen op de Noordzee. Om de mogelijkheden van wonen op zee te onderzoeken moet er eerst een onderzoeksplatform op zee komen: de Ecoboot 1, bestemd voor de pioniers. Om de gedachten te bepalen: een ponton, gebouwd als omgekeerde doos op grote cylinders in de hoeken, drijvend met de opening naar benenden. Lengte en breedte in de orde van tien tot honderd meter. Omdat de meest bouwsels op zee bezwijken bij windkracht twaalf, komt er om het platform een netwerk van drijvende dobbers, een dempingsdeken. Deze 		zijn bedoeld om de golven te dempen, maar omdat het een zelfreparerend systeem is, mogen de verbindingen breken. Telecommunicatie kan deel uit maken van de uitrusting van de dobbers. De dobbers zouden tevens kunnen functioneren als opvangmogelijkheid voor regenwater.
Professor Frits Schoute acht het mogelijk dat in 2025 Ecoboot 1 al voor kortere periodes mensen een mooi plekje op zee kan bieden: een retraite- of vakantieoord. Studenten zijn momenteel bezig aan een versie die binnen enkele jaren diens kan doen als surfeiland. Tegen 2050 ziet hij sommige kleinkinderen en achterkleinkinderen permanent wonen op Ecoboot 2 of 3.